Po pierwsze, jest znacznie łagodniejsze; latem temperatura w lesie jest kilka kresek niższa niż na otwartej powierzchni, odczujemy to szczególnie w cienistych lasach liściastych. Drzewa transpirując wodę nawilżają leśne powietrze. Dzięki przeciętnemu drzewu do atmosfery trafia nawet 1 tys. litrów wody na dobę.

Po drugie, jest czyściejsze; wszak to drzewa filtrują je z pyłów i gazów, pochłaniają dwutlenek węgla i produkują życiodajny tlen. Metr kwadratowy powierzchni liści produkuje przez okres wegetacyjny pół kilograma czystego tlenu, jeśli uwzględnimy, że przeciętne drzewo to kilkaset metrów kwadratowych takiej powierzchni, okaże się, że jedno drzewo zapewni rocznie tlen dla dwojga dorosłych ludzi. Drzewa produkują również fitoncydy- substancje wiruso-, bakterio- i grzybobójcze, dzięki czemu w leśnym powietrzu jest ich kilkadziesiąt razy mniej niż w środowisku miejskim.

Po trzecie, ładnie pachnie. Dzieje się tak ze względu na unoszące się w leśnym powietrzu olejki eteryczne, szczególnie drzew iglastych. Te substancje lotne nie tylko koją nasz zmysł węchu, ale również udrażniają nasze drogi oddechowe i działają antyseptycznie. Aromaterapia w najnaturalniejszej postaci.

Po czwarte zaś, leśne powietrze tłumi, 300 metrów lasu wystarczy by poziom hałasu spadł do poziomu 30 decybeli

Przybywa też naukowych dowodów na lecznicze właściwości wielu gatunków drzew. Sylwoterapia to dziedzina medycyny zalecająca przebywanie np. wśród brzóz, która pobudza krążenie i łagodzi napięcia, wśród buków, które wzmagają koncentrację czy pośród jesionów kojących stany depresyjne i lęki.